مرکز تخصصی تفسیر الزهرا ارومیه

حضرت رسول” صلّي الله عليه و آله “روايت شده كه :

 ماه رجب ماه بزرگ خدا است و ماهي در حرمت و فضيلت به آن نمي‏رسد و قتال با كافران در اين ماه حرام است و رجب ماه خدا است و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امّت من است كسي كه يك روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خشنودي بزرگ خدا گردد و غضب الهي از او دور گردد و دري از درهاي جهنّم بر روي او بسته گردد .

روز چهارشنبه مورخه 92/9/6 معاون محترم مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران جهت صحبت با طلاب و بازدید از مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآن الزهراء(سلام الله علیها) همراه با دوتن از همکاران خویش قدم در شهر پاریس ایران کلانشهر ارومیه گذاشتند.
ایشان در طی صحبت های صمیمیانه و گرم خود با طلاب این مرکز از اهداف آموزشی و بهتر شدن روند تحصیل در سطح3 و آمدن سطح4 خواهران از ترم یا سال تحصیلی آینده خبر دادند. ایشان در ادامه به دردو دل های خواهران نیز گوش فرا دادند و به مشکلات موجود توجه نموده و قول به تلاش در مرتفع نمودن و حل مشکلات این مرکز دادند.
در ادامه حجت الاسلام و المسلمین حسینی از کتابخانه تخصصی تفسیر و علوم قرآن این مرکز نیز بازدید نموده و وجود چنین کتابخانه ای را نقطه عطفی در راستای گسترش حوزه ها و فعالیت های علمی - پژوهشی دانستند. وی در پایان سعی خود را در راستای تکمیل کتب مورد نیاز طلاب و تجهیز کتابخانه اعلام نمودند.

Normal 0 false false false EN-GB X-NONE AR-SA line-height: 115%; font-family: "B Nazanin"; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial; color: #3300ff; mso-ansi-language: EN-GB; mso-fareast-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA;” lang="AR-SA">اومد پيشم حالش خيلي عجيب بود فهميدم با بقيه وقتا فرق ميکنهArial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-family: "B Nazanin"; color: #3300ff; mso-ansi-language: EN-GB; mso-fareast-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA;">

گفت: رفیق يه سوال دارم که خيلي جوابش برام مهمه

گفتم: چشم اگه جوابشو بدونم خوشحال ميشم بتونم کمکت کنم

گفت: من رفتني ام!

گفتم: يعني چي؟

گفت: دارم ميميرم

گفتم: دکتر رفتی، خارج از کشور؟

گفت: نه همه دکترا اتفاق نظر دارن، گفتن خارج هم کاري نميشه کرد.

گفتم: خدا کريمه، انشالله که بهت سلامتي ميده

با تعجب نگاه کرد و گفت: اگه من بميرم یعنی خدا کريم نيست؟

فهميدم آدم فهميده ايه و نميشه کلاه سرش گذاشت

و الکی امیدوارش کرد

گفتم: راست ميگي، حالا سوالت چيه؟


گفت: من از وقتي فهميدم دارم ميميرم خيلي ناراحت شدم

از خونه بيرون نميومدم

کارم شده بود تو اتاق موندن و غصه خوردن

تا اينکه يه روز به خودم گفتم تا کي منتظر مرگ باشم

خلاصه يه روز صبح از خونه زدم بيرون مثل همه شروع به کار کردم

اما با مردم فرق داشتم، چون من قرار بود برم و

انگار اين حال منو کسي نداشت

خيلي مهربون شدم، ديگه رفتاراي غلط مردم خيلي اذيتم نميکرد

با خودم ميگفتم بذار دلشون خوش باشه که سر من کلاه گذاشتن

آخه من رفتني ام و اونا انگار موندنی

سرتونو درد نيارم من کار ميکردم اما حرص نداشتم

بين مردم بودم اما بهشون ظلم نميکردم و دوستشون داشتم

ماشين عروس که ميديم از ته دل شاد ميشدم و دعا ميکردم

گدا که ميديدم از ته دل غصه ميخوردم و

بدون اينکه حساب کتاب کنم بهشون کمک ميکردم

مثل پير مردا برای همه جوونا آرزوي خوشبختي ميکردم

الغرض اينکه اين ماجرا منو آدم خوبي کرد و مهربون شدم

حالا سوالم اينه که من به خاطر مرگ خوب شدم

و آيا خدا اين خوب شدن منو قبول ميکنه؟


گفتم: بله، اونجور که میدونم و به نظرم ميرسه

آدما تا دم رفتن و مرگ خوب شدنشون واسه خدا عزيز و مهمه

آرام آرام خدا حافظي کرد و تشکر، وقتی داشت

ميرفت گفتم: راستي نگفتي چقدر وقت داري؟


گفت: معلوم نيست بين يک روز تا چند هزار روز!!!


يه چرتکه انداختم ديدم منم تقريبا همين قدر

وقت دارم. با تعجب گفتم: مگه بيماريت چيه؟

گفت: بيمار نيستم!

گفتم: پس چي؟

گفت: فهميدم بالاخره یک روز مردني هستم، رفتم

دکتر گفتم ميتونيد کاري کنيد که

اصلا نميرم گفتن نه. پرسیدم خارج چي؟ و باز جواب دادند نه! 

خلاصه دوست عزیز ما رفتني هستيم, وقتش فرقي داره که کی باشه؟

باز خنديد و رفت و دل منو با خودش برد….



اگر این پیام را دریافت کردی بدون که خدا تو رو خیلی دوست داشته

که امروز این زنگ خطر رو برات بصدا در آورده

پس …

تو هم برای عزیزانت بفرست و زنجیره مهربانی را ادامه بده

برای اونایی که یادشون رفته که یک روز رفتنی هستند …

شاید حرص می زنند و دیگران را می آزارند … 

دوستان من هم رفتنی ام مرا ببخشید از صمیم قلب

Normal 0 false false false EN-GB X-NONE AR-SA 0pt; line-height: 115%; font-family: "B Nazanin"; mso-ascii-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Arial; color: #3300ff; mso-ansi-language: EN-GB; mso-fareast-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA;” lang="AR-SA">اومد پيشم حالش خيلي عجيب بود فهميدم با بقيه وقتا فرق ميکنهArial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-family: "B Nazanin"; color: #3300ff; mso-ansi-language: EN-GB; mso-fareast-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA;">

گفت: رفیق يه سوال دارم که خيلي جوابش برام مهمه

گفتم: چشم اگه جوابشو بدونم خوشحال ميشم بتونم کمکت کنم

گفت: من رفتني ام!

گفتم: يعني چي؟

گفت: دارم ميميرم

گفتم: دکتر رفتی، خارج از کشور؟

گفت: نه همه دکترا اتفاق نظر دارن، گفتن خارج هم کاري نميشه کرد.

گفتم: خدا کريمه، انشالله که بهت سلامتي ميده

با تعجب نگاه کرد و گفت: اگه من بميرم یعنی خدا کريم نيست؟

فهميدم آدم فهميده ايه و نميشه کلاه سرش گذاشت

و الکی امیدوارش کرد

گفتم: راست ميگي، حالا سوالت چيه؟


گفت: من از وقتي فهميدم دارم ميميرم خيلي ناراحت شدم

از خونه بيرون نميومدم

کارم شده بود تو اتاق موندن و غصه خوردن

تا اينکه يه روز به خودم گفتم تا کي منتظر مرگ باشم

خلاصه يه روز صبح از خونه زدم بيرون مثل همه شروع به کار کردم

اما با مردم فرق داشتم، چون من قرار بود برم و

انگار اين حال منو کسي نداشت

خيلي مهربون شدم، ديگه رفتاراي غلط مردم خيلي اذيتم نميکرد

با خودم ميگفتم بذار دلشون خوش باشه که سر من کلاه گذاشتن

آخه من رفتني ام و اونا انگار موندنی

سرتونو درد نيارم من کار ميکردم اما حرص نداشتم

بين مردم بودم اما بهشون ظلم نميکردم و دوستشون داشتم

ماشين عروس که ميديم از ته دل شاد ميشدم و دعا ميکردم

گدا که ميديدم از ته دل غصه ميخوردم و

بدون اينکه حساب کتاب کنم بهشون کمک ميکردم

مثل پير مردا برای همه جوونا آرزوي خوشبختي ميکردم

الغرض اينکه اين ماجرا منو آدم خوبي کرد و مهربون شدم

حالا سوالم اينه که من به خاطر مرگ خوب شدم

و آيا خدا اين خوب شدن منو قبول ميکنه؟


گفتم: بله، اونجور که میدونم و به نظرم ميرسه

آدما تا دم رفتن و مرگ خوب شدنشون واسه خدا عزيز و مهمه

آرام آرام خدا حافظي کرد و تشکر، وقتی داشت

ميرفت گفتم: راستي نگفتي چقدر وقت داري؟


گفت: معلوم نيست بين يک روز تا چند هزار روز!!!


يه چرتکه انداختم ديدم منم تقريبا همين قدر

وقت دارم. با تعجب گفتم: مگه بيماريت چيه؟

گفت: بيمار نيستم!

گفتم: پس چي؟

گفت: فهميدم بالاخره یک روز مردني هستم، رفتم

دکتر گفتم ميتونيد کاري کنيد که

اصلا نميرم گفتن نه. پرسیدم خارج چي؟ و باز جواب دادند نه! 

خلاصه دوست عزیز ما رفتني هستيم, وقتش فرقي داره که کی باشه؟

باز خنديد و رفت و دل منو با خودش برد….



اگر این پیام را دریافت کردی بدون که خدا تو رو خیلی دوست داشته

که امروز این زنگ خطر رو برات بصدا در آورده

پس …

تو هم برای عزیزانت بفرست و زنجیره مهربانی را ادامه بده

برای اونایی که یادشون رفته که یک روز رفتنی هستند …

شاید حرص می زنند و دیگران را می آزارند … 

دوستان من هم رفتنی ام مرا ببخشید از صمیم قلب

–>

Normal 0 false false false EN-GB X-NONE AR-SA :LatentStyles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

وقتی به دنیا آمدم گفتند بگرد که گشتن از آن توست و اکنون از جستجویی نافرجام می آیم که خود را گم کرده ام.از جستجویی که نمی دانم به کجا ختم خواهد شد .
کوله باری نیست مرا جز دوری .
دوری از که از خودم یا خود او ؟ خودش می داند.
حال من گم شده ام .
و تنها می دانم خدا مهربان است …
زمزمه خواهم کرد همان طور که او از برایم مدام می گوید( هیچ گاه برای پیدا شدن دیر نیست کافی است راهنما را بشناسیم .)

نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند
مثل آسمانی که امشب می بارد….
و اینک باران
بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند
و چشمانم را نوازش می دهد
تا شاید از لحظه های دلتنگی گذر کنم


خدایا
ببخش مرا که دلم گاه میگیرد و ماوایی جز تو ندارم که با وی در میان بگذارم
ببخش مرا که از خیلی چیزها آزرده میشوم و تنها به تو میگویم
ببخش مرا که توان شکر ندارم که آن همه خیر که به من بخشیدی را شکر گذارم
دلتنگ حدیث رفتنم
من جا مانده‌ام
شاید خواب بوده‌ام، شايد در واژه‌ها گم شده بودم
اما
من تو را در همين واژه‌ها پيدا كرده‌ام
تو آن حقيقت آشكاري هستي كه هميشه در خانه دلم جا داري و تو فراتر از همه كلماتي

خداوندا
با تو سخن میگویم …. تویی که محرم تمام اسرارم بوده و هستی
ميروم و ميروم تند … اما آرام ميرسم … میرسم به آستانه‌ای که سالهاست آنرا گشوده‌ای
تا مرا عبور دهي از خاك به عرش
الهي
از من بگير آنچه تو را از من ميگيرد…

*********************************************************************************************

ormat="true” Name="heading 3″ />

ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ !

ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﻨﯽ !

ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺴﺘﯽ ﺑﮕﯿﺮﻡ , ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮﺍﺭﯼ ﭘﺬﯾﺮﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻩ ﻣﻨﯽ !

ﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﯿﺖ ﺧﻮﯾﺶ

ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺠﻠﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻋﻈﻤﺘﺖ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺎ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ!….

در کلاف اضطرابم سرنخی پیدا نشد

دستی از جنس خدا عقده گشای مانشد

دفن شد در سینه ام احساس زیبای وصال

خواستم طوفان کنم در عاشقی اما نشد

کوله بارم مملو از بوی غریب گریه است

هرچه کردم خنده ای در بقچه من جا نشد

بعد از این در کوچه های بی کسی پر میزنم

طفل احساسات من از خانه ای ماوا نشد

اشک هم پا میکشد از مرزهای آه من

هیچ از دل رفته ای ،مانند من تنها نشد

با نگاه آبی تو غرق احسان می شوم 

قطره ای بی التفات چشم تو دریا نشد 

مرهم عشق تو را بر روی بالم می کشم 

ورنه بی امداد دستت هیچ بالی وا نشد

پس بزن این ابرهای تیره را ای آفتاب 

قسمت دلهای کز کرده به جز سرما نشد 

با طلوع آفتاب مغرب عشقت بیا 

بی حضورت هرچه کردم زندگی زیبا نشد